Marum C1 on tour, Vesterhavs Cup Denemarken 2010 (Deel 1)

Vesterhavs Cup 2010, Een voetbaltoernooi dat in het Deense Esbjerg wordt gehouden. 14 De spelers, 7 begeleiders (waaronder één verslaggever) zijn te vinden op Veldtofte Idrætspark in Esbjerg, om iets moois neer te zetten waar SV Marum in de toekomst met trots naar terug kan kijken. Een lange reis door Duitsland moet chauffeur Anne ons uiteindelijk in Denemarken brengen, waar we gaan spelen tegen internationale tegenstanders die vol voor de felbegeerde titel van de Vesterhavs Cup gaan strijden. Doelman Pim, Verdedigers Youri, Ramon, Jurn, Derk, Middenvelders Jeroen, Jordy, Ewoud, Jens, Edwin, Benjamin, Haije en Aanvallers Dennis en Jorrit zullen het op het veld laten zien. Buiten het veld gaan John, Wiebe, Efe, Anne, Wietske, Sita, en degene die dit alles schrijft, proberen om de neuzen dezelfde richting op te krijgen. Wie we zeker niet moeten vergeten zijn de families Jonkman en Van der Meulen die naar Denemarken zijn afgereisd om de jongens aan te moedigen. Dit geldt eveneens voor Bennie Wagenaar en Ria Groefsema. Dit alles moet de aanzet zijn tot succes en vooral plezier!

Vertrek:
Het is vrijdag 21 mei 8.20 en ik zit in auto richting het sportcomplex van SV Marum. Vanaf daar vertrekken we naar Esbjerg in Denemarken. Rijdend langs de Albert Heijn kom ik Jens tegen die nog wat inkopen lijkt te doen voor komend weekend. Wat heb ik er zin in!

Aangekomen bij het sportcomplex is het nog rustig. Alleen Ramon pakt samen met zijn moeder de spullen uit de auto net en zet het voor de kantine neer. Ik kijk even of de kantine geopent is ,want hier zal met de ouders nog even een kop koffie gedronken worden voordat we de busjes gaan vullen met al onze spullen. De busjes zijn overvol en er moet zelfs wat worden overgeheveld van het éne naar het andere busje. Het zal een lange reis worden door Nederland, Duitsland en Denemarken. Er wordt nog even een foto gemaakt door fotograaf Boezerooy.
Bovenste rij v.l.n.r.: Efe Wernet, Jurn Wagenaar, Ramon Caneiro, Pim van der Meulen, Youri Wernet, Edwin Elshof, Benjamin St. Juste, Haije van de Molen, Wietske Swieringa, Anne Boekema, Sita van de Ploeg
Onderste rij v.l.n.r.: John van de Ploeg, Dennis Swieringa, Jeroen Boekma, Jordy Swieringa, Jens van de Ploeg, Ewoud Dijkstra, Leon Balkema, Wiebe Swieringa

Ik klim bij kopman Anne achterin de bus terwijl de spelers afscheid nemen van hun ouders. Het is de bedoeling dat we ineenkeer doorrijden naar Hamburg. Mocht er onderweg iemand nodig zijn behoefte moet plegen dan slingeren we de busjes even ergens een parkeerplaats op. Iedereen is klaar voor vertrek en de motoren worden gestart. De handen gaan omhoog, we gaan naar Denemarken!

De heenreis:
In het busje van Anne zitten Efe, Jorrit, Derk, Jeroen, Derk en de verslaggever. En tussen de stoelleuning hangt een speakersetje met zwoelende muziek. Vorig jaar was het nummer ‘Fuck you’ van Lily allen dé hit. Dit jaar komt dé hit niet van een artiest, maar van de spelers zelf. Het luidt: ‘Wij zijn niet bang, want Anne is erbij!’. En ik krijg het gevoel dat dit nummer nog wel een aantal keer voorbij zal komen tijdens ons uitje.
We zijn nog maar net begonnen aan de lange reis en de verslaggever vraagt of er even een plaspauze kan worden ingelast. “Och, het grootste kind moet plassen” is de reactie die ik van Efe krijg. Anne bedenkt zich geen moment en brengt het busje bij de eerstvolgende parkeerplaats tot stilstand. In de bus van Wiebe begint het al gezellig te worden en er klinkt harde muziek door de luidsprekers. Wanneer de blaas weer is geleegd springen we snel weer in de busjes om verder te touren. Jeroen komt erachter dat het busje wel heel makkelijk te slopen valt. Hij heeft zomaar de hoofdsteun in zijn handen. Anne waakt hierop, de busjes moeten wel weer heel naar Veendam uiteraard. Youri deelt hier en daar wat snoep en lolly’s uit, er wordt druk gelezen in voetbalmagazines en er word een wk-quiz gespeelt. De jongens en begeleiders vermaken zich nog prima, al wordt het steeds warmer in de bus. Als ik door het raam kijk zie ik een reclame bord staan met ‘Burger King, hier raus!’ het teken dat we de grens over zijn en ons in Duitsland bevinden. We hopen dat we de file’s ontlopen, maar daar ontkomen we niet aan. In zo’n file kan je wel wat beleven. We zien de kerstman voorbij komen, of nee... Ewoud wijst mij erop dat het Perkamentus van Harry Potter is. Er vliegen stroopwafels over de weg en de familie Jonkman word begroet met de kont van hun zoon tegen het raam. Het kan blijkbaar allemaal in Duitsland. Het is een lange zit en zomernummer Dragostin din tei komt voorbij. We belanden in de tweede file en de bus begint een puinhoop te worden. Dit zal opgeruimt moeten worden voordat we de bus verlaten. Het is in de bus zo warm dat de ramen noodgedwongen op moeten worden gezet. Daar is de gehele bus het niet mee eens en daardoor word de sfeer wat grimmiger.

In Duitsland stoppen de busjes voor een drinkpauze. We gaan even wat koffie halen en Wiebe kijkt verontwaardigt wanneer hij voor 10 euro aan geld in de automaat gooit en helemaal geen wisselgeld terugkrijgt. Het apparaat heeft even de tijd nodig om het geld terug te geven maar het komt er uiteindelijk toch uit. Een hard gelach achter ons. Jahoor.. De spelers staan bij de sexboekjes. Er wordt nog even in ondegelijke wc-hokjes geplast en de rit word hervat. We zijn er nog lang niet. De havens van Hamburg zijn in zicht en we zien ook de schitterende Elbeburg en het Noord-oostzeekanaal.
De jongens zijn het zitten zat en ik spoor Anne voorzichtig aan om iets sneller te rijden. Anne laat zich niet gek maken en rijd zijn eigen tempo. Op het moment dat Anne Efe op de hoogte stelt dat we over 6 kilometer eraf gaan. Beginnen de jongens met moppen te strooien die het vertellen niet waard zijn. Nou goed, ééntje dan... “Wat is een kip op een boederij?” Het antwoord is een boederijkip en ik schud moedeloos mijn hoofd. Als we eenmaal de grens van Denemarken over zijn gaat het snel. Voor we het weten zijn we in Esbjerg en moeten ons voor 6 uur melden in het Guldager Idrætscenter. We parkeren de busjes op een weiland wat door Anne al snel met Parijs-Dakar word vergeleken. We lopen de sporthal naar binnen om ons te melden. Daar lopen we al snel tegen een probleem op. De etensbonnen, we hebben namelijk voor 20 man opgegeven, maar op de valreep kwam versterking uit de B1. Haije Van de Molen sloot bij de selectie aan. Er zullen bonnen bij moeten worden gekocht. Het wordt tijd dat we onze verblijfplaats eens gaan opzoeken. Onderweg naar naar de busjes komen we mooie handbaldames tegen en de jongens bloeien weer helemaal op na de slopende rit. Wanneer we weer in de bus zitten rijdt Anne langs een groep handbalvrouwen en vraagt: “Handspielen?”, “Ja” zeggen de dames.
Anne wijst naar ons in de bus en zegt: “Sie auch”. Ik kom niet meer bij van het lachen. Vooral de blik van de dames is heel vermakelijk. Derk gooit er nog even een opmerking overheen. “Als we laatste worden kunnen we wel mooi bij het handbal gaan kijken” zegt hij. Ondertussen zijn we aangekomen bij de school en daarmee zit officieel de heenreis erop!
Uitpakken, eten en openingsceremonie:
Als we bij de school aankomen zien we een leger aan beveiliging. Later word ons duidelijk dat dit de Home Guard is. De bussen worden leeggepakt en de spullen worden naar boven gesjouwd. We schrikken toch behoorlijk wanneer we de kamer krijgen te zien. Als we hier met 19 mannen en 2 vrouwen moeten liggen, dan komen we met een hernia thuis. Gelukkig blijken we twee klaslokalen te hebben. John wijst de jongens nog even erop dat we rustig onze spullen hierachter kunnen laten, want rondom het gebouw is er iemand van de Home Guard uitgerust met een angstaanjagende herdershond. De spullen liggen ondertussen op de slaapplaatsen en de begeleiding deelt alvast de inloopshirts uit voor de openingsceremonie. Op dit shirtje staat gedrukt: “Marum on tour”. We rijden voor de tweede keer vandaag naar het Guldager Idrætscenter. Ditmaal om te eten en daarna de ceremonie bij te wonen. Eerst moeten we nog behoorlijk lang in de rij staan voor het eten. De rij is zelfs zolang dat mensen proberen te smokkelen. Anne laat even zien dat we dat bij Marum niet accepteren en stuurt ze met de staart tussen de benen achteraan de rij. Hieruit blijkt maar weer dat we helemaal niet bang hoeven te zijn zolang Anne erbij is. Eindelijk, we zijn in de eetzaal. Het is zo druk dat er bijna geen zitplaatsen meer over zijn. Marum heeft het geluk dat er net een groep klaar is met eten en we schuiven daar aan met een bordje rijst, biefstuk en salade. Ik zit naast Anne en hij merkt op dat de zoon van N’Kufo tegenover ons zit. Wat is de wereld eigenlijks toch klein. Wanneer we dit alles achter de kiezen hebben horen we het Nederlands volkslied al op de achtergrond, de openingsceremonie is al begonnen. De spelers lopen snel naar het hoofdveld om daar aan te sluiten bij de andere teams. Het Duitse volkslied klinkt en we kijken verbaasd om ons heen hoeveel mensen hier wel niet meezingen. John merkt op dat we niet helemaal goed staan bij onze oosterburen. Na het Nederlandse en Duitse volkslied volgen die van Polen, Zweden, Noorwegen en natuurlijk Denemarken. We horen over het veld: “De Vesterhavscup is geopend”.
Esbjerg is van ons:
“Parijs-Dakar” roept Anne door de bus wanneer we na de openingsceremonie weer in de busjes het weiland afrijden richting het centrum om nog even een ijsje te halen. We parkeren de busjes in het centrum van Esbjerg naast het hotel waar Douwe en Lammy van der Meulen overnachten. Efe zegt dat we daar even moeten wachten, omdat Bennie Wagenaar en Ria Groefsema daar over enkele minuten aankomen. Het is super dat er zoveel supporters uit Marum onze verichtingen gaan volgen. We zien Bennie en Ria in de verte aankomen en zij worden verwelkomt met luid applaus en gezang van de spelers.

We lopen feestelijk door richting het centrum en wisselen daar de Euro’s in voor Deense Kronen. Met die Deense Kronen kopen we een ijsje bij de MC Donalds. De begeleiders bestellen een koud biertje op het terras en ik loop met de boys de MC binnen. Het kost de nodige moeite om de bediende met gebrekkig Engels uit te leggen dat we per persoon willen bestellen en gezamelijk willen betalen. Ik probeer met een wanhopig armgebaar en geslurp kenbaar te maken dat ik de rietjes zoek. Een cursus Engels voor beginners zou totaal niet overbodig zijn. Wat een drama... dat ik het zelfs durf te noemen in dit verslag. Afijn, we lopen naar buiten en maken daar een leuke groepsfoto voor een standbeeld dat midden op een pleintje staat. We krijgen nog gezelschap van een dronkenlap die ons even duidelijk maakt dat we vooral moeten chillen. Dat doen we zeker en het word steeds gezelliger. Op het pleintje gaat de rem eraf en laten we Esbjerg even horen dat Marum present is. De begeleiders worden toegezongen en wanneer er twee meiden verkleed als konijn langslopen beginnen we spontaan “lief klein konijntje te zingen”. Tot aan de busjes word er gefeest en het lijkt alsof we de cup al hebben gewonnen. De sfeer is fantastisch, Esbjerg is van ons!
Even bijkomen, Goal 2 en een lange nacht:
Na al die feestelijkheden moeten we even bijkomen van wat we in korte tijd al hebben beleefd. Weer aangekomen bij de school worden we opgewacht door de Home Guard die watertatoo’s met het embleem van de Vesterhavscup op ons plakt, zodat zij duidelijk kunnen zien of je bent bevoegd om de school in en uit te mogen. Ik sta wel 5 minuten met mijn pols naarvoren, want de tatoo wil maar niet plakken. Misschien was ik vergeten het plakkertje eraf te halen. De Home Guard kijken me zuchtend aan en beginnen te lachen en we lachen maar gewoon mee. Terwijl ik de trap omhoog loop hoor ik Wiebe de opmerking maken dat hij niet snapt dat ze in Denemarken van die belachelijk grote traptreden hebben (Dat was voor om erop te zitten) In een kamer onder onze klaslokalen zijn er een stel jongens die wel met hele vieze spelletjes bezig zijn. Het heeft veel bekijks maar John besteed er liever geen aandacht aan. Het is pompen geblazen, want met al die luchtbedden heb je wel wat mankracht nodig. De begeleiders drinken nog even een biertje. Iets wat overigens niet is toegestaan in de school en daar komt al snel iemand ons op wijzen van de Home Guard. De jongens drukken de film Goal 2 in de meegenomen playstation, die schitterend in beeld geeft via de beamer. Goal 2, een film over een jonge speler Muñez die met sterren als David Beckham, Roberto Carlos en Ronaldo gaat samenspelen bij Real Madrid.

We moeten morgen om half 7 al opstaan, omdat de eerste groepswedstrijd al om half 9 staat gepland. Sommige jongens vallen tijdens de film in slaap en sommige zien de film uit. Het wordt een lange nacht. Halverwege de nacht word ik wakker er hoor ik wat gerommel naast me.
Het lijkt erop dat Edwin in zijn slaap even het bed van Youri (Die op de grond slaapt) heeft veroverd. Tegen 4 uur ben ik klaarwakker en heb het idee dat we al van bed af moeten. Ik kijk op mijn mobiel en zie dat het nog maar 4 uur is. De assistent trainer heeft meer dan helft van de spelers wakker gemaakt. Hopelijk heeft dit voor de wedstrijden van morgen geen grote gevolgen. De jongens kunnen wel even mooi naar de WC en nog even verder slapen.
De groepsfase, een slijtageslag:
Tegen 6 uur word er ineens keiharde muziek aangezet. Het zijn onze buren van DVS. Iedereen heeft weinig slaap gehad en dat is te zien aan de kleine oogjes die aan de ontbijttafel verschijnen. We ontbijten op de onderste etage van de school en dat is prima geregeld. De vleeswaren smaken heerlijk alleen is hier allemaal wel veel knoflook aan toegevoegd. De kaas is minder populair, het ziet er vanwege de bleke kleur ook niet smakelijk uit. Na het ontbijt pakken de spelers de voetbaltassen in en wordt er door de begleiding voldoende eten en drinken meegenomen voor een lange dag op de sportvelden. Het is behoorlijk warm buiten, wel tegen de 25 graden. Dit betekent dat de korte broek aangetrokken kan worden, alleen Wiebe is hem kwijt. Later komt hij erachter dat hij in één van de koffers van zijn zonen zit. Dit levert wat wrijving op zo in de vroege ochtend.

De busjes zijn volgeladen en de zoektocht naar de sportvelden kan beginnen. Met behulp van het navigatiesysteem van Efe zijn we daar zo, alleen is het vinden van de velden en kleedkamers een groter probleem. Aan de andere teams te zien blijkt, dat er in principe alleen gebruik van de kleedkamers kan worden gemaakt voor het douchen na afloop van de wedstrijden. Het is ondertussen al kwart over 8 en de jongens missen broekjes en sokken die door Derk nog even snel worden opgehaald. De jongens die al klaar zijn met aankleden lopen snel over de 16 velden om uiteindelijk bij veld 8 te komen, waar we onze eerste poule-wedstrijd spelen. De lichtgeblesseerde enkel van Jurn moet nog even worden ingetaped door John. Het word een korte warming-up en het veld is nog vochtig waardoor de spelers makkelijk uitglijden. De eerste tegenstander komt uit Duitsland waarvan de naam TSV Weddelbrook is. De spanning neemt toe, want iedereen weet dat de eerste wedstrijd op eigenlijk gewonnen moet worden om de kansen voor plaats 1 in eigen hand te houden. Aanvoerder Jordy overhandigd een sjaal van SV Marum als aandenken voor de wedstrijd die over enkele minuten gespeeld gaat worden. We peppen elkaar nog even op met onze nieuwe internationale huddle. We beginnen met een 4-4-2 formatie waarbij Pim in de goal staat, Youri en Derk als backs fungeren, Ramon en Jurn het centrale duo achterin is en Jordy met de punt naar achteren op het middenveld speelt. De flankspelers zijn Ewoud en Jeroen, Benjamin op 10 en Dennis en Edwin zijn de spitsen. Er wordt 2x 20 minuten gespeelt en dat is relatief lang voor een toernooi. Het fluitsignaal klinkt, de Vesterhavs Cup is ook voor ons begonnen.
Marum begint gelijk aanvallend aan het duel en voorstopper Jurn speelt daarom wel eens te ver naar voren. Ondanks dat de tegenstander een professionele indruk maakt hebben wij de touwtjes in handen. Het eerste wapenfeit komt van de linkerkant, een voorzet die Dennis niet lekker raakt en daarom ongevaarlijk is. Weddelbrook speelt voornamelijk de lange bal maar Pim staat goed gepositioneerd om die ballen op te rapen. De gevaarlijkste man aan de kant van Weddelbrook is de nummer 9 die het Derk aan de linkerkant lastig maakt. Marum heeft het betere van het spel en dat wordt beloond met een doelpunt. In een combinatie met Dennis stuurt Jurn met een schitterende steekpass Benjamin de diepte in, die koeltjes de keeper van Weddelbrook passeert (1-0) Niet lang daarna maakt ook Dennis zijn eerste treffer na een puike voorzet vanaf de linkerkant van Edwin. Perfect op maat gegeven en met een mooie volley afgemaakt. Wel moet gezegd worden dat de keeper van Weddelbrook niet een al te beste indruk achterlaat en het doel niet verkleind (2-0) Benjamin maakt het de verdediging van de Duitsers moeilijk met soms onnavolgbare bewegingen. Ongeveer halverwege de eerste helft is het even schrikken wanneer Jurn geblesseerd op de grond ligt. Hij is door het natte veld uitgegleden en grijpt naar zijn pijnlijke enkel. Hopelijk valt de blessure mee en is het niet einde toernooi. Edwin zakt 2 linies terug als voorstopper en Jens vervangt Jurn. Voor de rust wordt de score nog een keer opgewaardeerd door Dennis die een steekbal ontvangt van Benjamin. Dennis klopt de Duitse goalie in de korte hoek (3-0) 3-0, een comfortabele voorsprong tegen een tegenstander die nog niet wakker lijkt. De verdediging staat goed, al moet keeper Pim nog wel één keer handelend met de voet optreden. Een mooie aanval via de schijven Jeroen, Jens en Benjamin wordt niet geproduceerd tot doelpunt. We gaan met een 3-0 voorsprong de rust in.

Ondertussen is Jurn klaargestoomd om zijn positie weer in te nemen. Het begin van de tweede helft is een onrustige fase met veel balverlies. Weddelbrook dringt wel wat aan, maar creëert geen grote kansen. Dat de Duitsers weinig kansen creëren is ook de verdienste van Ramon die continue een pootje ertussen heeft. Ook Derk en Jeroen interceppen veel ballen wat tot kleine kansen leidt voor Marum. Jorrit steekt een bal met gevoel door de defensie van Weddelbrook maar Haije kan niet optijd bij de bal komen om de keeper te passeren. Het slotoffensief komt van Haije die zijn directe tegenstander uitspeelt en de bal teruglegt op Edwin die strak binneschiet (4-0) Marum begint uitstekend aan het toernooi, een groot compliment voor de spelers!

DEEL 2 volgt!